Wierzbówka kiprzyca zwana również wierzbownicą kiprzycą jest pospolitą byliną z rodziny wiesiołkowatych. Polska nazwa rodzajowa pochodzi od liści przypominających liście wierzby. W Polsce występuje zarówno na niżu, jak i w górach. Rośnie na polanach, zrębach, skrajach lasów i w zaroślach. Wierzbówka kiprzyca porasta brzegi wilgotnych lasów. Rośnie w kępach i z daleka tworzy wrażenie palącego się lasu. Widok ten jest jeszcze bardziej widowiskowy, gdyż zioło to lubi rosnąć w miejscach wypalonego lasu. Wierzbówka kiprzyca rośnie na każdym rodzaju gleby. Nowo rozkopane miejsca lub doły szybko porastają ziołem. Chociaż lubi także gleby żyzne, wilgotne. Zioło to można również znaleźć rosnące w Górach Skalistych. Z kłącza wyrastają liczne czerwone łodygi, o wysokości 50-150 cm z lancetowatymi liśćmi ułożonymi skrętoległe. Kwitnie od lipca do sierpnia, pokrywając wierzchołek łodygi różowoczerwonymi kwiatami. Jest rośliną miododajną, zapylają ją błonkoskrzydłe.
Wierzbówka kiprzyca posiada właściwości ściągające oraz uśmierzające. Dzięki tym właściwościom zioło stosuje się w leczeniu rozwolnień, nadmiernego śluzu w organiźmie, zapalenia okrężnicy oraz w leczeniu jelita wrażliwego. Z wierzbówki kiprzycy przygotowuje się maści, które są stosowane w celu łagodzenia problemów skórnych u dzieci. Zioło to jest z powodzeniem stosowane w Austrii oraz w Niemczech w leczeniu problemów związanych z prostatą.
Młode liście zioła są zbierane wiosną i latem, natomiast kłącza wczesną wiosna lub na jesieni. Liście dodaje się do wszelkiego rodzaju sałatek. Natomiast po ich ususzeniu i poddaniu procesowi fermentacji, przyrządza się z nich zieloną herbatę, która posiada właściwości nasenne oraz lekko uspokajające. Kłącza wierzbówki kiprzycy można jeść na surowo lub przerabiać na mąkę, którą następnie używa się do pieczenia chleba. Chleb upieczony z mąki wierzbówki kiprzycy posiada lekko orzechowy posmak. Jest bardzo zdrowy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz