Tycz cieśla (Acanthocinus aedilis)

Tycz cieśla osiąga od 10 do 24 milimetrów długości. Tym co wyróżnia tycza cieśle na tle innych owadów jest duża długość czułek. Czułki samca tycza cieśli mogą być nawet pięciokrotnie dłuższe od jego ciała, a samicy tycza cieśli dwukrotnie dłuższe od jej ciała. Tycz cieśla to rekordzista w jeśli chodzi o stosunku długości czułków do długości ciała. Przyczyny dla których tycz cieśla ma tak długie czułki do dziś są dla nas zagadką. Możemy jedynie spekulować, że długie czułki zwiększają szanse samców na kopulację. Samiec tycza cieśli jest krótszy, a jednocześnie szerszy od samicy. Odwłok samicy tycza cieśli zakończony jest pokładełkiem (stąd możemy stwierdzić, że bohater naszego zdjęcia to samiczka). Tycz cieśla jest szary. Na jego przedpleczu znajdują się cztery żółtawe plamy. Całe ciało tycza cieśli pokryte jest jaśniejszymi i ciemniejszymi łatkami, a pokrywy ukośnymi wzorami.

Zasiedla bory sosnowe, rzadziej świerkowe i jodłowe, głównie drzewostany starsze wiekowo. Liczniejszy jest w drzewostanach osłabionych, w miejscach nasłonecznionych. W Polsce miejscami bardzo liczny, zwłaszcza w lasach sosnowych, osłabionych przez pożary, wiatrołomy czy zanieczyszczenia przemysłowe. Zasiedla cały kraj z wyjątkiem Kotliny Nowotarskiej, Tatr, Sudetów i Wzgórz Trzebnickich.
Dorosłe chrząszcze pojawiają się wczesną wiosną, w kwietniu przystępują do lotów godowych. Rójka trwa do końca maja lub początków czerwca. Owady dorosłe żerują w koronach sosem, ogryzając młode pędy. Okres godowy bywa dość burzliwy gdyż samce potrafią walczyć o samice, między sobą. W trakcie tych walk jeden samiec może drugiemu nawet odgryźć czułki.
Samice do złożenia jaj wybierają drzewa osłabione, obumierające lub martwe drzewa stojące lub świeżo ścięte (dlatego tak ważne jest pozostawianie drzewa w lesie - po prostu jest to miejsce rozwoju i rozmnażania wielu organizmów). Samica składa jaja w pęknięcia lub pod korę, łącznie 30-50.

Larwy, które wylęgną się z jaj, swym wyglądem przypominają larwy innych kózkowatych. Larwy są beznogie, białawe, o ciele spłaszczonym.Ich rozwój trwa przeważnie rok, ale może się przeciągnąć do dwóch lat. W tym czasie żerują między korą, a drewnem, odżywiając się właśnie tym drugim. Od ilości pokarmu zależy jak duże będą owady dorosłe. Aż do momentu gdy przyjdzie im się przepoczwarczyć. Wówczas tworzą sobie specjalną kolebkę poczwarką, podobną do tej, jaką sobie robią rębacze. Tworzą ją w korze, lub płytkiej warstwie samego drewna. Przepoczwarczenie następuje pod koniec lipca, albo w sierpniu. Podczas ciepłej jesieni, tycze mogą się pojawić we wrześniu, najczęściej jednak czekają z wyjściem na zewnątrz, aż do wiosny przyszłego roku. Dorosłe chrząszcze żyją około miesiąca.

Mimo swojego niesamowitego wyglądu tycze są w stanie przeżyć i nie zostać zjedzone przez drapieżników. W tym celu wykorzystują mimikrę, gdyż ubarwienie ich ciała przypomina korę drzew oraz tak jak inne kózkowate, zaniepokojone posługują się strydulacją. Strydulacją nazywamy tutaj wydawanie dźwięków poprzez pocieranie tylnej krawędzi przedplecze o tarczkę.