Miedziak sosnowiec jest dość rzadkim, największym krajowym przedstawicielem chrząszczy z rodziny bogatkowatych. Jego wielkość waha się w granicach od 20 do 32 mm. Ma on czarne błyszczące ubarwienie, mieniące się miedzianymi, złotymi czy czerwonymi kolorami (z tego względu ciężko było mu zrobić zdjęcia, jego pancerz mocno odbijał światło).
Na głowie przedpleczu i pokrywach ciągną się szeroki bruzdy pokryte szarymi łuseczkami.
Rodzina bogatkowatych obejmuje ok 15 000 w większości roślinożernych gatunków z czego w Polsce występuje ok 80-90 gatunków.
Spotkać go można na całym obszarze nizin. Jest gatunkiem ciepłolubnym, zamieszkującym zręby i prześwietlone drzewostany, głównie bory sosnowe, rosnące na piaszczystych glebach. Zdarza się, że występuje na świerkach oraz na wszelakim drewnie, które ma bliski kontakt z glebą np podkłady kolejowe czy dolne partie słupów. Owady te można oglądać od maja do lipca. Występuje w całej Europie oraz na Syberii. Podczas słonecznej pogody chętnie przebywa na leżących pniach sosen wygrzewając się. Miedziak sosnowy jest bardzo dobrym lotnikiem, więc w chwili zagrożenia natychmiast odlatuje.
Samica składa jaja w specjalnie przygotowanych tunelach, z których po ok 14-15 dniach wylęgają się larwy. Drążą one owalne lecz nieregularne chodniki o średnicy ok 15 mm, w twardym drewnie, niejednokrotnie wgryzając się głęboko w grubsze korzenie poniżej poziomu ziemi. Larwa miedziaka ma ciało silnie wydłużone, z przodu mocno rozdęte i spłaszczone, z tyłu cieńsze i zaostrzone. Żywi się drewnem, które wcześniej zostało zainfekowane przez grzyby. Przepoczwarczenie odbywa się w leżących tuż pod ziemią mocno spłaszczonych kolebkach.
Dorosłe osobniki wygryzają otwory w drewnie, aby wydostać się na zewnątrz. Miedziaki jako dorosłe osobniki nie przyjmują pokarmu.
Ze względu na obecna "nowoczesną" gospodarkę leśną miedziak sosnowiec oraz inne bogatkowate zanikają. Larwy tej rodziny drążą chodniki w próchniejących, ale jeszcze stojących drzewach, a takie są obecnie usuwane z lasów.
Ciekawy chrząszcz. W Moim Lesie widuję martwe drzewa, przyjrzę się im zatem. Może spotkam tego miedziaka :-)
OdpowiedzUsuńMam nadzieję, że się uda. Akurat tego ja spotkałam u siebie w ogródku. Ale może to wynikać z tego że moja miejscowość jest otoczona przez lasy.
Usuń