Rodzina prostoskrzydłych, licząca na świecie około 6,4 tys. gatunków. W Polsce natomiast mamy ich 28.
Na głowie, która przypomina trochę końską (stąd nazwa), znajdują się długie i cienkie czułki, oczy złożone oraz silny aparat gębowy typu gryzącego. Na tułowiu mamy natomiast długie odnóża trzeciej pary, przystosowane do wykonywania dalekich skoków oraz najczęściej dobrze rozwinięte skrzydła. U samic, odwłok zakończony jest mniej lub bardziej długim pokładełkiem, głównie szablastym, bądź zakrzywionym. Cechą charakterystyczną pasikoników jest obecność aparatu strydulacyjnego na pierwszej parze skrzydeł. Samce muszą więc nimi pocierać o siebie, by wydobyć dźwięki. Aparat słuchowy pasikoników jest natomiast umieszczony na goleniach przednich nóg.
Rodzina licząca na świecie około 10 tys. gatunków. W Polsce mamy ich natomiast 35 gatunków. Przedstawiciele tej rodziny, podobnie jak pasikoniki, mają bocznie spłaszczone ciało. Różnią się jednak kilkoma cechami, chociażby bardzo krótkimi czułkami. Ich tylne nogi są skoczne, jednak nie są one tak długie jak u pasikonikowatych. U samic krótkie jest także pokładełko. Wszystkie są roślinożerne. Samce tych prostoskrzydłych wydają głośne dźwięki, by przywabić samiczki, ale czynią to inaczej niż pasikoniki. Narządy strydulacyjne znajdują się u nich na biodrach trzeciej pary nóg oraz skrzydłach, zaś dźwięki powstają poprzez pocieranie nóg o skrzydła. Narządy słuchowe znajdują się natomiast na spodzie pierwszego segmentu odwłoka.
Na całym świecie żyje ich ponad 900 gatunków, w Polsce jednak stwierdzono ich tylko 6. Świerszcze wyróżniają się spośród innych prostoskrzydłych tym, że ich ciała są grzbietobrzusznie spłaszczone oraz stosunkowo krępe. Większość z nich osiąga rozmiary w granicach 1-2 cm. Z przodu posiadają dużą, zaokrągloną głowę, zaopatrzoną w silny aparat gryzący, oraz długie i cienkie czułki (choć nie aż tak długie jak u pasikonikowatych). Skrzydła u większości z nich są w mniejszym bądź większym stopniu zredukowane, dlatego nie mogą latać. Mimo to, aparat strydulacyjny jest na nich dobrze wykształcony, co oznacza, że samce mogą wydawać dźwięki pocierając o siebie przednimi skrzydłami. Ostatnia para nóg jest przekształcona w odnóża skoczne. Są jednak bardzo krótkie, w porównaniu z tymi u pasikoników. Podobnie jak szrańczowate świerszczowate są roślinożercami
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz