poniedziałek, 13 lipca 2020

Rzemlik osinowiec (Saperda populnea).


Na pierwszy rzut oka, zarówno pokrojem ciała jak i po części ubarwieniem, chrząszcz ten przypomina inną pospolitą kózkę, czyli zgrzytnicę zielonkawowłosą (która już jest na blogu). Najczęściej, jest jednak od niej mniejszy i osiąga od 9 do jakichś 15 mm.
Ciało smukłe, ubarwione czarno i pokryte gęsto, krótkimi czarnymi, żółtymi i szarymi włoskami tworzącymi barwny rysunek. Włoski z czasem ulegają wytarciu. Głowa z żółtymi, wzdłużnymi smugami, które przechodzą na boki przedplecza. Na pokrywach wzór żółtych plamek, najczęściej po 4 na każdej. Czułki dwubarwne, człony szare z czarnym dalszym odcinkiem. Długość czułków u samca równa długości ciała, u samicy nieco mniejsza.Szeroko rozprzestrzeniony w całej Polsce. Jest jednym z najpospolitszych przedstawicieli swego rodzaju. Spotkać go można głównie w drzewostanach osikowych oraz topolowych.



Rzemlik osikowiec żeruje na wszystkich gatunkach topól występujących na terenie Polski. Najczęściej jednak jak sama nazwa wskazuje żeruje on osice. Poza osiką te drewnożerne owady żerują również na topoli białej i innych gatunkach drzew w tym na wierzbach siwej, purpurowej, uszatej, szarej, wiciowej i iwie. Osobniki dorosłe pojawiają się od początku maja aż do pierwszych dni lipca. Sporadycznie widywane są w kolejnych dniach lipca, a nawet w sierpniu. Najliczniejsze są one pod koniec maja i na początku czerwca. Osobniki dorosłe rzemlika osinowca żyją od jednego do sześciu tygodni. Najczęściej są to trzy lub cztery tygodnie.
Aktywność osobników dorosłych przypada głównie na godziny popołudniowe i wieczorne.

Przed kopulacją samiec rzemlika osinowca wchodzi na grzbiet samicy, macha czułkami, i uderza nimi po nasadzie czułków samicy. Może to trwać nawet przez pół godziny. Po rozpoczęciu kopulacji rzemliki uspokajają się. Kopulacja trwa kilka godzin. Czasami zdarza się, że samce pozostają na grzbiecie samic i dalej uderzają je czułkami już po zakończeniu kopulacji. Często zdarza się, że te same osobniki kopulują ze sobą wielokrotnie dzień po dniu. Najciekawsze w trybie życia tego gatunku jest składanie jajeczek przez samicę. By móc je złożyć, siada na gałązce i za pomocą swych żuwaczek, wykonuje w korze nacięcia, jednocześnie wpuszczając do środka specjalną substancję. Z czasem, wszystkie one układają się w charakterystyczny, „podkowiasty” kształt, w środku którego, także znajduje się wiele nacięć. Pod koniec, samica składa jajo w miejscu, gdzie stykają się ze sobą oba ramienia tejże „podkowy.” Nagryzanie kory oraz owa substancja, powodują, że wokół jaja, tworzy się kalus, czyli tkanka przyranna, która początkowo stanowi pokarm oraz schronienie larwy. Gdy uda jej się ją pożreć, zabiera się za drewno i dociera aż do rdzenia, gdzie kończy swój rozwój. Cały ten proces trwa dwa lata.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz