Ścierwica (Sarcophaga).

Ścierwica mięsówka jest to jedna z najbardziej rozpowszechnionych muchówek w Polsce. Zarówno w naturze, jak i w atlasach. Mimo tego tak naprawdę ciężko ją odróżnić od kilku blisko spokrewnionych z nią gatunków. Tak jak u większości trudno rozpoznawalnych gatunków jest to możliwe tylko po narządach rozrodczych męskich. W naszym kraju mamy ok 50 gatunków ścierwic,
wszystkie one należą do rodziny ścierwicowatych, liczącej w Polsce ok 130 gatunków.

Ścierwice pod względem wyglądu są dość charakterystyczne. Osiągają spore rozmiary maksymalnie 1,5 cm. Co ciekawe samce są większe u samic, co u owadów jest rzadkością (zwykle jest na odwrót).

Cechują się czarnym ubarwieniem z szarymi elementami. Charakterystyczna jest szaroczarna krata na odwłoku. Na głowie znajdują się duże, czerwone oczy, a jej przód jest jasny, prawie, że biały.

Spotkać je można praktycznie wszędzie. Ja swoją sfotografowałam na krzaku malin.

Samce ścierwic są bardzo agresywnymi muchówkami. Kiedy spotkają się dwa samce dochodzi pomiędzy nimi do bójki. Walki te nie kończą się śmiercią, lecz przegrany musi opuścić dane terytorium. Zdarza się, że owe samce atakują również inne owady. 

Kopulacja odbywa się w równie agresywny sposób. Samiec próbuje najprawdopodobniej zmusić samice, towarzyszy temu bardzo dużo brzęczenia. Zapłodnione samice szukają miejsca do złożenia jaj, a raczej już larw gdyż ścierwice są jajożyworodne. 

Przez lata uważano, że larwy ścierwic rozwijają się na padlinie. Okazało się jednak, że nie dotyczy to wszystkich przedstawicieli tego rodzaju, m.in. ścierwicy mięsówki. Dorosłe osobniki pojawiają się na padlinie tylko ze względu na pokarm. Natomiast larwy ścierwic rozwijają się w dżdżownicach. Samica składa jaja (larwy) tuż przy norkach dżdżownic. Larwy wchodzą do tych norek w poszukiwaniu swojej ofiary. Kiedy ją znajdują wnikają do środka zazwyczaj przez siodełko i zżerają od środka. Po kilku dniach są już gotowe do przeobrażenia. U innych ścierwic, ich ofiarami stają się inne bezkręgowce. Są jednak gatunki których larwy rozwijają się na padlinie, również na ludzkich zwłokach.