Żagnica okazała (sina) (Aeshna cyanea).

Żagnice są to największe polskie ważki. W naszym kraju mamy ich 9 gatunków. Rzadko kiedy można je spotkać siedzące na jakiś roślinach, gdyż są bardzo wytrwałymi lotnikami. Zaś swoim lotem wzbudzać mogą zainteresowanie, a także niepokój, na szczęście jest zupełnie niegroźna. Żagnica okazała jest jedną z największych ważek wraz z husarzem władcą i żagnicą wielką.
 Długość żagnicy sinej wynosi 8 cm, natomiast rozpiętość skrzydeł może wynosić nawet 10-11 cm. Występuje dymorfizm płciowy, samiec jest 
niebiesko-zielono-czarny, u samicy kolor niebieski nie występuje oraz jej nogi są brązowoczarne, a u samca czarne. Ważka ta wykazuje znaczną zmienność ubarwienia, min. w zależności od płci i wieku.

   

Osobniki dorosłe możemy obserwować od czerwca do listopada. Początkowo po pojawieniu się w czerwcu poluje przez kilka tygodni z dala od wody, często w lasach. W sierpniu powraca nad wodę, aby się rozmnożyć. Pojawiają się też szybko nad świeżo założonymi stawikami ogrodowymi i jeśli tylko są one właściwie urządzone, wkrótce składają do nich jaja, Rozwój larwalny żagnicy okazałej trwa dość długo, bo aż  2 lata.
Występuje pospolicie nad wszelkimi wodami stojącymi.
Zarówno larwy, jak i dorosłe żagnice są drapieżne. Pierwsze z nich polują na niewielkie zwierzęta wodne, głównie bezkręgowce, natomiast drugie łowią w locie komary, ślepaki, motyle i inne owady, także ważki.