Ich długość ciała wynosi do 37 mm, a rozpiętość skrzydeł do 44 mm.
Prowadzą one skryty tryb życia. Ich zielono-beżowe barwy letnie są barwami maskującymi wśród letnich zielonych traw i przesuszonych źdźbeł. Barwy zszarzałe po zimie doskonale maskują te ważki na tle suchej, zeszłorocznej roślinności.
Początkowo, tuż po przeobrażeniu się, straszki mają słomkową barwę ciała. Później jednak stają się brunatne, przy czym spód tułowia i odwłoka jest jaśniejszy niż reszta. Na wierzchnich segmentach mamy ciemne plamy, tworzące wspólnie biegnący przez środek odwłoka pas. Skoro o pasach mowa, to najważniejsze są te na boku tułowia. U straszki syberyjskiej górny, ciemny pasek jest znacznie szerszy, niż drugi ciemny tuż pod nim. Do tego ten górny ma skierowany do dołu kwadratowy„ząbek.”To ważna cecha, która pozwala nam odróżnić ten gatunek od straszki pospolitej, u której oba pasy mają podobną szerokość, a ten górny jest pozbawiony „ząbka.”
U straszek odróżnienie samiczki od samca nie jest proste. W przeciwieństwie do wielu innych ważek, obie płci straszek mają niemal takie same ubarwienie, więc ono nam tutaj nie pomoże. Za to zakończenie odwłoka jak najbardziej. Samiec na jego końcu ma białe przysadki odwłokowe, przypominające małe szczypce. U samiczki przysadki odwłokowe również są białe, ale mają zupełnie inny kształt. Z wyglądu bliżej im bowiem do maleńkich płatków, albo listków. Oprócz tego u samicy występuje pokładełko nieco wystające poza segment 10., tak więc na pierwszym zdjęciu widzimy samiczkę, a na drugim samca.
Straszka pospolita, podobnie jak jej rzadziej spotykana, chroniona „siostra”, straszka syberyjska jest ważką zimującą u nas w postaci imago. To dwie pod tym względem unikalne ważki na obszarze Polski. Przeobrażenie ich następuje w połowie lata i aż do chłodów straszki zajmują się głównie polowaniem. Zimę spędzają hibernując, często oszronione i ukryte w zeschłej roślinności. Podczas dłuższych okresów ociepleń można je spotkać w środku zimy. Na początku wiosny przeżywają okres godowy, trwający aż do maja. Imagines giną w maju-czerwcu. Już po dwóch, trzech miesiącach larwy rozwijające się w ciepłych, płytkich wodach są gotowe do przeobrażenia.Występuje w całym kraju, oprócz obszarów górskich powyżej 400 m n.p.m., rzadsza jest na północnym wschodzie kraju.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz