Szablak krwisty – to najbardziej znany przedstawiciel szablaków i jeden z najbardziej charakterystycznych… do tego stopnia, że naprawdę trudno go pomylić z innymi gatunkami.
Samiec szablaka krwistego ma jaskrawoczerwone, wręcz krwiste ubarwienie, co wyróżnia go spośród innych szablaków. Czerwień jednak nie ogranicza się tylko do odwłoka. Również czoło tej ważki jest wyraźnie czerwone, co różni go od samców innych, podobnych gatunków. Między oczami, a czołem, brak charakterystycznego dla wielu gatunków, czarnego szwu.
Inną ważną cechą są jednolicie czarne nogi, bez zbędnych, żółtych dodatków. Ponadto, na 8 i 9 segmencie odwłoka znajdują się czarne plamki, zaś po jego bokach są umieszczone czarne linie, podkreślające jego ostre brzegi.
Samica szablaka ma barwę żółto-brązową, bądź nieco rzadziej czerwonawą. Na spodzie jej odwłoka często znajduje się szary nalot. W odróżnieniu od samca, samice mają jasno-żółty nadustek oraz czoło, jednak ich nogi, także mają jednolitą, czarną barwę. Ważki obu płci osiągają wymiary od 3,4 do 4 cm, zaś rozpiętość skrzydeł to jakieś 5,5-6 cm. Szablak ten jest jednym z naszych najpospolitszych gatunków. Często można go spotkać na różnych trawiastych obszarach, gdzie chętnie wygrzewa się na uschniętych kłosach traw lub gałęziach krzewów i drzew. Ważki te możemy spotkać od czerwca bądź lipca (z tym to różnie bywa) aż do końca października. Szczyt ich aktywności przypada na sierpień i wrzesień. Gody odbywają się w locie nad powierzchnią wody, ale także na krzewach lub innych niewysokich roślinach. Połączone w tandem szablaki krwiste podczas składania jaj niemal zanurzają się w wodzie. Samica składa zapłodnione jaja na powierzchni wody wykonując naprzemienne ruchy odwłokiem. Samiec w tym czasie (zwykle w II etapie składania jaj) znajduje się w pobliżu, by chronić samicę przed zbliżaniem się jakichkolwiek samców.
Zapłodnione jajeczka (białe) bywają też zrzucane na np. mech torfowiec, trawę i inne rośliny, które tylko wiosną zalewane są przez wody roztopowe. Jaja szablaków pozostają przez zimę w miejscu gdzie zostały złożone i dopiero wiosną dostają się do wody. Wówczas rozwijają się z nich larwy i jeszcze tego samego roku przeobrażają się w osobniki dojrzałe.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz