Ziarnopłon wiosenny (Ficaria verna)

W gwoli wstępu to wprowadzam zasadę, że co poniedziałek będzie pojawiał się post z opisem jakiegoś gatunku. 
Ziarnopłon wiosenny rozrasta się szeroko, za pomocą pojedynczych lub rozgałęzionych łodyg o długości do 30 cm, wznoszących się na wysokość do 15 cm. Złocistożółte, lśniące w słońcu kwiaty ziarnopłonu wiosennego, o średnicy 2-3 cm, pojawiają się już wczesną wiosną, na przełomie kwietnia i maja. Umieszczone na wystających ponad powierzchnię liści szypułkach, mają 8-12 wąskich płatków korony i zielonożółte działki kielicha, które powodują, że zamknięte kwiaty stają się niemalże zupełnie niewidoczne pośród liści. Dzieje się tak przed deszczem oraz w nocy. Kwiaty otwierają się tylko podczas słonecznej pogody i są otwarte, od wschodu do zachodu słońca. W obrębie gatunku wyróżnia się w zależności od ujęcia systematycznego 5 lub 7 podgatunków, spośród których dwa występują w Polsce.

Ziarnopłon wiosenny dzięki swej intensywnej i połyskliwej barwie kwiatów, stanowi nie lada atrakcję dla zapylających je owadów, takich jak muchówki czy błonkówki. Często zdarza się jednak, że kwitnienie ziarnopłonu przypada na okresy chłodu, kiedy owady nie przejawiają takiej aktywności i zapylenie oraz zapłodnienie, a co za tym idzie zawiązanie nasion, jest utrudnione. Ziarnopłon wiosenny ewolucyjnie przystosowany jest do takich sytuacji. Roślina wytwarza jajowate bulwki wyrastające w kątach dolnych liści, które po dojrzeniu opadają i zakorzeniają się w glebie. W ten sposób może rozwinąć się młoda roślina. Jest to jeden z dodatkowych, wykształconych przez roślinę sposobów rozmnażania wegetatywnego, zapewniającego jej większe szanse na przeżycie. To właśnie m.in. ten mechanizm powoduje tworzenie przez tą roślinę tak zwartych kobierców. Jeśli dojdzie do zapylenia i zapłodnienia, roślina wytwarza owoce, będące omszonymi niełupkami z mięsistym wyrostkiem. Nasiona posiadają elajosom (mięsista warstwa tłuszczu bogata w białko występująca na powierzchni nasiona) i roznoszone są przez mrówki.