 |
| Rębacz sosnowiec. |
Rębacz sosnowiec zwany również rębaczem pstrym to drugi gatunek opisywany przeze mnie z tego rodzaju. Pierwszym był rębacz szary czyli rębacz pniowiec. Słowo "już" jest tutaj stosowane przeze mnie zdecydowanie na wyrost, z tego względu iż ostatni post pojawił się już prawie rok temu. Za co oczywiście chciałabym przeprosić i mam nadzieję że zacznę znowu dodawać nowe posty przynajmniej raz w miesiącu.
Pod względem ubarwienia, rębacz sosnowiec jest szary, z czarnymi plamkami, które znajdują się na pokrywach, przedpleczu oraz głowie. Ich ciało jest charakterystycznie wydłużone, zaś pokrywy zwężają się ku tyłowi (podobnie jak u wielu innych kózkowatych).
Ze względu na upodobanie do drzew iglastych, najczęściej widuje się je w borach sosnowych, ale także w lasach mieszanych.
Dorosłe osobniki przesiadują na ściętych pniach oraz pniakach, jednak ze względu na barwy maskujące bardzo trudno jest je wypatrzeć.
Dorosłe rębacze można spotkać od wczesnej wiosny aż do lata. Wtedy też odbywa się ich rójka. W międzyczasie pożywiają się oraz rozmnażają. Podrodzina zmorszników znana jest ze swego zamiłowania do kwiatów, jednak rębacz sosnowy, podobnie jak jego kuzyni (poza rębaczem pniowym), raczej rzadko odwiedzają kwiaty.
Po kopulacji samica szuka odpowiedniego miejsca do złożenia jajeczek, ma to miejsce w szczelinach pieńków lub leżących nieokorowanych, leżących na ziemi pniach. Samiczka jest wstanie złożyć ich około 150 sztuk, pojedynczo, lub w niewielkich złożach. Wkrótce wylęgają się z nich białe, robakowato wyglądające larwy. Za pomocą silnych żuwaczek, drążą nieregularne, niejednokrotnie rozgałęziające się, placykowate chodniki pomiędzy korą a drewnem (rzadko przy tym uszkadzają to co najistotniejsze, czyli biel). Drążenie i żerowanie zajmuje larwom całe dwa lata, tyle bowiem trwa najczęściej ich rozwój. Przez ten czas rosną, aż osiągną około 3 cm długości. Wtedy też przepoczwarczają się w specjalnej kolebce poczwarkowej. Pod koniec jesieni z poczwarki wychodzi dorosły chrząszcz, ale nie opuszcza jej, lecz cierpliwie czeka, aż nadejdzie wiosna.
Pod względem ubarwienia, rębacz sosnowiec jest szary, z czarnymi plamkami, które znajdują się na pokrywach, przedpleczu oraz głowie. Ich ciało jest charakterystycznie wydłużone, zaś pokrywy zwężają się ku tyłowi (podobnie jak u wielu innych kózkowatych).
Ze względu na upodobanie do drzew iglastych, najczęściej widuje się je w borach sosnowych, ale także w lasach mieszanych.
Dorosłe osobniki przesiadują na ściętych pniach oraz pniakach, jednak ze względu na barwy maskujące bardzo trudno jest je wypatrzeć.
Dorosłe rębacze można spotkać od wczesnej wiosny aż do lata. Wtedy też odbywa się ich rójka. W międzyczasie pożywiają się oraz rozmnażają. Podrodzina zmorszników znana jest ze swego zamiłowania do kwiatów, jednak rębacz sosnowy, podobnie jak jego kuzyni (poza rębaczem pniowym), raczej rzadko odwiedzają kwiaty.
Po kopulacji samica szuka odpowiedniego miejsca do złożenia jajeczek, ma to miejsce w szczelinach pieńków lub leżących nieokorowanych, leżących na ziemi pniach. Samiczka jest wstanie złożyć ich około 150 sztuk, pojedynczo, lub w niewielkich złożach. Wkrótce wylęgają się z nich białe, robakowato wyglądające larwy. Za pomocą silnych żuwaczek, drążą nieregularne, niejednokrotnie rozgałęziające się, placykowate chodniki pomiędzy korą a drewnem (rzadko przy tym uszkadzają to co najistotniejsze, czyli biel). Drążenie i żerowanie zajmuje larwom całe dwa lata, tyle bowiem trwa najczęściej ich rozwój. Przez ten czas rosną, aż osiągną około 3 cm długości. Wtedy też przepoczwarczają się w specjalnej kolebce poczwarkowej. Pod koniec jesieni z poczwarki wychodzi dorosły chrząszcz, ale nie opuszcza jej, lecz cierpliwie czeka, aż nadejdzie wiosna.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz