środa, 20 lipca 2016

Podbiał pospolity (Tussilago farfara).


Podbiał pospolity to pospolita roślina, rosnąca na łąkach, polanach, przydrożach. Czasem pojawia się także na trawnikach, gdzie jest trudnym do zwalczenia chwastem.
Podbiał pospolity jest podobny do mniszka pospolitego, jednak ma mniejsze kwiaty (średnicy 2-2,5 cm), które pojawiają się na roślinie, zanim wytworzy ona liście (w marcu i kwietniu). Kwiaty są żółte, osadzone na szczycie pędów pokrytych łuskami. Liście podbiału pospolitego są duże, okrągławo sercowate, z płytkimi zatokami i ząbkami na brzegach. Kwiatostany pokazują się, zanim rozwiną się liście. Kwitnie od marca do maja.Młode liście podbiału są całe pokryte białym kutnerem, z czasem włoski pozostają jedynie na spodzie liści. Podbiał pospolity osiąga od 7 do 15 cm wysokości.
Surowcem zielarskim podbiału pospolitego są liście podbiału, rzadziej kwiaty podbiału. Zawierają one m.in. olejek eteryczny, śluz, garbniki, karotenoidy, kwasy organiczne, gorycze, związki mineralne i mikroelementy – zwłaszcza cynk. Liście podbiału zbierane są bez ogonków, od maja do czerwca, kwiaty podbiału zrywa się, gdy tylko zaczną się rozwijać. Po wysuszeniu wykorzystywane są do przyrządzania odwaru.



Podbiał znany był już w starożytności. Naparem z rośliny leczyli znani medycy - Hipokrates, Galen i Pliniusz Starszy. Także wdychanie dymu przez rurkę palących się liści i korzeni podbiału zalecane było jako lekarstwo na suchy, ostry kaszel. We wszystkich chorobach piersiowych stosowany był jako środek wykrztuśny. Znajdował zastosowanie przy astmie i przewlekłym kaszlu, a także podczas zapalenia oskrzeli. Wysuszone i zwinięte liście podbiału były także palone - tak jak papierosy. Podbiał stosowany zewnętrznie pomagał w leczeniu zmian skórnych: ran, czyraków, wrzodów, ropni, odcisków i oparzeń. Był zalecany w przypadku pękających brodawek u kobiet karmiących oraz w łagodzeniu uporczywych bólów głowy. Inne nazwy ludowe i zwyczajowe: białkuch, ośla stopa, końskie kopyto, boże liczko, kniat, kaczyniec, grzybień, białodrzew, gęsie łebki, kwiat szczupaczy.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz