Gatunek ten jest wpisany na Czerwoną Listę Zwierzat Ginących i Zagrożonych w Polsce - kategoria NT - gatunki bliskie zagrożenia.
Siwoszek błękitny zamieszkuje piaszczyste łąki, skaliste zbocza lub murawy kserotermiczne. Ja spotkałam go na dobrze nasłonecznionej ścieżce leśnej (czasami w takich miejscach można znaleźć więcej gatunków niż w środku lasu). Wtórnie żyje również na korytarzach kolejowych lub dołach piaskowych.
Ciało może być białe, szare, brązowe, czerwonawe lub czarne z drobnym rysunkiem. Występuje duża zmienność ubarwienia, która zależna jest od środowiska życia owada. Na przednich skrzydłach oraz tylnych odnóżach znajdują się 2-3 poprzeczne pasy. Skrzydła drugiej pary są jasnoniebieskie i mają ciemną przepaskę, a ich końce są przeźroczyste. Jaskrawy kolor widać podczas lotu. Jeżeli nie udało się komuś zaobserwować tych pięknych skrzydeł cechą diagnostyczną po której przyporządkowujemy gatunek u osobnika siedzącego tak jak na zdjęciu jest wcięcie na górnej krawędzi tylnego uda. Mimo wszystko dość łatwo jest je zobaczyć, spłoszony owad podlatuje na odległość kilku metrów. Istnienie jaskrawych barw w świecie zwierząt ma kilka różnych zastosowań; odstraszanie zagrożenia, informowanie innych osobników o drapieżniku, odwracanie uwagi przez jednego osobnika na rzecz całej reszty no i oczywiście w okresie godowym. Tak może być i tutaj, niestety nie znalazłam jednoznacznej informacji zastosowania tego w tym przypadku, ale może to być wszystko po trochu. Natomiast u szarańczowatych dobieranie się w pary "zależy" od strydulacji, a nie od ubarwienia, więc w to ostatnie wątpię.
Nie mamy zaznaczonego tutaj wyraźnego dymorfizmu płciowego poza różnicą w wielkości. Samice są większe i osiągają rozmiary 20 - 29 mm, a samce 13 - 23 mm.
Zdarza się, że owady te padają ofiary owadomorka czyli grzyba który za pomocą enzymów "wżera" się pod chitynowy pancerz i swoimi strzępkami przejmuje ciało owada. Osobnik staje się powolny i przestaje żerować, w tym czasie w jego ciele rozwija się grzyb. Zaczyna on wytwarzać zarodniki, które następnie są wystrzeliwane poprzez specjalną budowę strzępek, ale również dzięki zwiększonemu ciśnieniu osmotycznemu.
Dorosłe osobniki możemy spotkać od lipca do października. Gody odbywają się w ciepłe dni od lipca do września. Jaja składane są do gleby.
Larwy z króciutkimi zawiązkami skrzydeł lęgną się na wiosnę, tak jak osobniki dorosłe również są roślinożerne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz